Ζαμίτ Ντουζόν - Ντροπή σε όλους σας μα πιο πολύ σε εκείνους...

Δεν έχω και πολλά να πω πάνω στο θέμα απλά να προσθέσω και την δική μου συγγνώμη εκ μέρους όλων των Ελλήνων για το κακό που κάναμε σε αυτήν την οικογένεια. Αυτήν την οικογένεια που παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας δωρίζοντας τα όργανα του παιδιού της σε αυτούς που της το πήραν. Ο τραγικός πατέρας απλά λέει: "για να πας στον παράδεισο, δεν χρειάζεσαι τα όργανά σου, τα οποία μπορούν να σώσουν ζωές". Αποφάσισε να μην δωρίσει τα μάτια του παιδιού του γιατι δεν θέλει η γυναίκα του να δει το παιδί της σε κομμάτια!

Είμαι απόλυτα συγκινημένος και πολύ βαθιά θυμωμένος με αυτούς τους αληταράδες που καταστρέφουν την χώρα μας. Καιρός είναι να τους διώξουμε απο παντού, να τους κάνουμε να αισθανθούν οτι δεν ανήκουν στον κόσμο μας, οτι δεν είναι κομμάτι της κοινωνίας μας. Χτυπήστε τους εκεί που τους πονάει, ΣΤΟΝ ΤΖΙΡΟ τους!!!! και πέιτε τους να τον βάλουν στον κώλο τους! Αυτό τους αξίζει...

Θα ήθελα να είμαι αυτός ο τροχονόμος

Θα ήθελα να είμαι τροχονόμος να τους γράφω όλους τους αληταράδες των δρόμων. Αλλά ας τα πάρω από την αρχή για να καταλάβετε τι εννοώ. Είμαστε στον περιφερειακό του Γαλατσίου και η κίνηση είναι ανείπωτη και απορούμε μιας και εκεί δεν έχει νόημα να υφίσταται αυτό το γεγονός λόγω της απουσίας φαναριών. Προχωρώντας παρατηρούμε ότι όλη η κίνηση προήλθε από ένα ταρίφα (γιατί αυτός είναι κακό δείγμα πληθυσμού και αμαυρώνει όλους τους επαγγελματίες οδηγούς) ο οποίος έχει σταματήσει με alarm και περιμένει έναν πελάτη σε μονής λωρίδας δρόμο στην μέση και τα αυτοκίνητα για να περάσουν μπαίνουν στην είσοδο του parking της απέναντι πολυκατοικίας (εκεί που έπρεπε να είχε σταθμεύσει αυτός)!! Κάποιοι χάνουν την υπομονή τους και τον βρίζουν άσχημα και δυνατά, άλλοι κορνάρουν, εγώ γράφω αυτό το άρθρο σε εσάς (!!!! Αν είναι δυνατόν!!!). O ταρίφας, το λάθος της ανθρώπινης φύσης, όπως πετυχημένα τον χαρακτήρισε ένας άλλος οδηγός, απτόητος έμενε με σβηστή την μηχανή και κοιτούσε τα αυτοκίνητα μην τυχόν και του χτυπήσουν το ταξί περνώντας από δίπλα. Ώσπου ένα από τα αυτοκίνητα πίσω μας ήταν περιπολικό με 2 τροχονόμους εξαγριωμένους που είχαν φάει όλη την κίνηση. Κατεβαίνει ο ένας και γίνεται μια σκηνή απείρου κάλους και έκπαγλου καλλονής. Σταματήσαμε όλοι και μπρος και πίσω και χειροκροτούσαμε. Του πήρε το δίπλωμα, τις πινακίδες, πήρε γερανό να μεταφέρει το όχημα στις κατασχέσεις, μέχρι και αλκοτέστ του έκανε. Το πρόστιμο δεν το μάθαμε ποτέ αλλά με τόσα που του έκανε θα ήταν τσουχτερό. Επιπλέον τον απείλησε ότι θα του κάνει και μήνυση για απόπειρα δωροδοκίας οργάνου της τάξης (ο ταρίφας του είπε, μυστικά όσα είναι να γράψει να σου τα δώσω εσένα να κρατήσω δίπλωμα και πινακίδες!!). Ακούστε θράσος , και από πάνω του λέει φωναχτά του τροχονόμου: «Ένα μεροκάματο πάμε να βγάλουμε και μας το παίρνεις έτσι απλά, γιατί? Στα αρχί…α σου εσένα γιατί δεν σε γράφει κανείς αν παρκάρεις παράνομα μην χάσεις τον πελάτη.»

Όλοι οι παρευρισκόμενοι και εγώ μαζί τους το απολαύσαμε το θέαμα και αμέσως σκεφτήκαμε 2 πραγματάκια: α)Θα ξαναπαρκάρει τόσο προκλητικά ο συγκεκριμένος ταξιτζής; Και β) αν ήταν όλοι έτσι οι τροχονόμοι θα είχαμε κυκλοφοριακό πρόβλημα, τόσο έντονο;

Προς όλους του τροχονόμους:

Πρέπει να γράφετε αυτούς που δημιουργούν προβλήματα και δυσλειτουργίες και προκαλούν τον εκνευρισμό των υπόλοιπων οδηγών, δημιουργώντας εν δυνάμει είδωλα τους έτοιμα να κάνουν την ίδια κακή κίνηση στην πρώτη δυσκολία και να σπάσουν τα νεύρα και σε άλλους οδηγούς.

Δεν φταίει αυτός που παρκάρει παράνομα στο πεζοδρόμιο αλλά αυτός που παρκάρει στην θέση των πεζών και των αναπήρων. Δεν φταίει αυτός που περνάει οριακά με κόκκινο αλλά αυτός που κάνει αναστροφή στην Κηφισίας. Δεν πρέπει να τιμωρείται αυτός που κάνει προσπέραση στην διπλή διαχωριστική αλλά αυτός που από την 3^η λωρίδα περνάει όλη την ουρά για να πάει μπροστά στο φανάρι λες και οι υπόλοιποι είναι μαλάκες που περιμένουν. Να τιμωρηθούν και οι άλλοι, δεν λέμε, αλλά πρώτα ΣΒΗΣΤΕ από τον χάρτη όλους τους αποτυχημένους και κακούς οδηγούς που λυμαίνονται τους δρόμους μας, όλους που είναι κακό δείγμα πληθυσμού οδηγών και φυσικά δεν μπορούν παρά να είναι άξεστοι, αμόρφωτοι και μια ζωή δεύτεροι στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Πιστεύω στους Έλληνες οδηγούς, πιστεύω στην σωστή οδηγική τους παιδεία, αλλά επίσης πιστεύω ότι η ανθρώπινη φύση πάντα θα υπερτερεί και άρα πάντα θα έχουμε τα προαναφερθέντα φαινόμενα, τα οποία μας αδικούν ΟΛΟΥΣ.

--Νους υγιής εν σώματι υγιές--

Νους υγιής εν σώματι υγιές, αυτό έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αυτό λέμε και εμείς σήμερα. Εδώ και μερικά χρόνια έχει γίνει της μόδας το γυμναστήριο. Όλοι έχουν μια συνδρομή σε κάποιο από αυτά τα γυμναστήρια-αλυσίδες-καφετέριες. Το να πηγαίνεις στο γυμναστήριο προσφάτως θεωρείται πολύ in. Μαζεύονται παρέες και πηγαίνουν εκεί όπου κάνουν ακριβώς ότι και στις καφετέριες, κουβεντιάζουν, παίρνουν μάτι, σχολιάζουν, κάνουν χαβαλέ γενικώς ΚΑΙ κάνουν και «λίγο» γυμναστική. Η διαφορά είναι ότι για να το κάνουν αυτό προπληρώνουν την συνδρομή (σαν να προπληρώσεις του καφέδες ενός χρόνου).

«Η γυμναστική είναι τρόπος ζωής ενώ το γυμναστήριο χαμένος χρόνος». Αυτά είναι τα λόγια ενός "χρόνιου" παθόντα και παλαιού πρωταθλητή Ελλάδος στο body building, με τα οποία συμφωνώ απόλυτα. «Χρησιμοποιώντας το γυμναστήριο σαν χώρο για γυμναστική και όχι για κοινωνικές εκδηλώσεις τότε ίσως και να καταφέρουμε να του δώσουμε την μορφή που του αξίζει», προσθέτει.

Με την γυμναστική αποκτάμε το όλον, το πακέτο, την ολοκλήρωση που χρειαζόμαστε σαν άνθρωποι. Η γυμναστική προσφέρει σφριγηλό σώμα, ζωντανό, και δυναμικό, αλλά πάνω από όλα προσφέρει διαύγεια πνεύματος και ευεξία. Σύμφωνα με τις περισσότερες μελέτες που έχουν γίνει και αφορούν σε θέματα γυμναστικής και τις επιπτώσεις της, αυτές είναι μόνο θετικές. Κάνοντας γυμναστική κανείς και ποτέ δεν έχασε τίποτα, δεν έγινε χειρότερος από αυτό που ήταν και το αποτέλεσμα που παρουσίασε δεν ήταν αποδεκτό. Ο σκοπός δεν είναι να κάνουμε «μπράτσα» και «πλάτες» αλλά να βοηθήσουμε το σώμα μας να δουλέψει, να λειτουργήσει, να υπάρξει. Οτιδήποτε μένει ακίνητο σαπίζει ακόμα και το νερό που είναι κάτι τόσο απλό μα τόσο σημαντικό.

Τα αποτελέσματα της γυμναστικής είναι προφανή και εμφανή σε όλους. ΓΥΜΝΑΣΤΗΤΕ…

Είμαστε ή δεν είμαστε έτοιμοι να πάμε στην επαρχία;

Δεν νομίζω ότι είμαστε ακόμα έτοιμοι να μετακομίσουμε στην επαρχία, και ο λόγος είναι ένας και μοναδικός: Δεν μπορούμε να ζήσουμε στην ησυχία. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτός είναι ο λόγος και φυσικά αυτό είναι το αποτέλεσμα γιατί δεν επιλέγουμε τόσα πολλά θετικά που έχει η επαρχία, ενώ αντιθέτως καθόμαστε στην Αθήνα να στριμωχνόμαστε, να κάνουμε πολλές φορές τον 3πλάσιο χρόνο να καλύψουμε μια απόσταση, να μην μπορούμε να αναπνέουμε, να φτάνουμε τελικά και να χάνουμε άλλο τόσο χρόνο να παρκάρουμε κτλ. Η ώρα έχει φτάσει, σκεφτείτε όλοι αν όντως μπορείτε να αφήσετε τα κέντρα και να πάτε στο χωρίο σας, να ζήσετε μια ζωή στην ηρεμία έχοντας τα πάντα σε πολύ καλύτερη ποιότητα και ποσότητα. Σκεφτείτε αν μπορείτε να παρατήσετε την φασαρία της πόλης και να ακολουθήσετε τον δρόμο που ακολουθεί όλη η Ευρώπη και σε μερικά χρόνια θα είναι της μόδας, δηλαδή την αποκέντρωση. Ακόμα και αν έχετε πολλά να χάσετε φεύγοντας από το κέντρο, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ούτε τα μισά από αυτά που νομίζετε δεν τα έχετε τελικά ανάγκη. Ούτε τα μισά δεν σας είναι απαραίτητα, αλλά αντιθέτως πολλά περισσότερα χρειάζεστε από αυτά που έχετε και μπορείτε να τα βρείτε εκεί, στο χωρίο σας, στην κωμόπολη σας, στο νησί σας. Τα λέμε όλοι εκεί…

Μια γενιά που θα μπορούσε να έχει όσα επιθυμεί, και όσα ονειρεύεται..

Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Οι νέοι σήμερα, δεν έχουν την δύναμη του μυαλού που χρειάζεται για να μπορέσουν να καταλάβουν πως άλλο πράγμα είναι να παίρνεις αυτό που αξίζεις και να το διεκδικείς, και άλλο είναι να είσαι γκρινιάρης και κατά συνέπεια αντιπαραγωγικός νομίζοντας οτι αδικείσαι, νομίζοντας ότι δεν αξιολογείσαι σωστά, νομίζοντας ότι δεν εσύ δεν είσαι για αυτές τις δουλειές. Εκεί ακριβώς δημιουργείται το πρόβλημα.

Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ είναι ο μόνος λόγος που υπάρχει ένας υπάλληλος σε μια εταιρία, και το ΚΕΡΔΟΣ είναι ο μόνος λόγος που υπάρχει η εταιρία. Αν λοιπόν δεν συνυπάρχουν αυτά τα δύο τότε πρέπει να ληφθούν κάποιες αποφάσεις: είτε ο υπάλληλος δεν θα συνεχίσει στην εταιρία, είτε ακόμη χειρότερα δεν θα συνεχίσει όλη η εταιρεία. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι όλα είναι θέμα δικαιωμάτων -σαφώς είναι ΚΑΙ δικαιωμάτων- αλλά υπάρχουν και οι υποχρεώσεις.

Εγώ ανήκω στην γενιά των 700€ αλλά ευτυχώς μεγάλωσα από την γενιά των μεγάλων επιτευγμάτων στην Ελλάδα της δεκαετίας 1985-1995. Αυτή η γενιά με έμαθε ότι πρέπει να δουλεύεις σκληρά και δυναμικά όντας ο μόνος δρόμος για την επιτυχία και την ανταμοιβή. Με έμαθαν ότι να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, να μαθαίνω από τα λάθη μου και το βασικότερο όλων να μην δικαιολογούμαι διότι για ότι μας συμβαίνει φταίμε μόνο εμείς και κανείς άλλος.

Όπως λέει και ο κύριος Ντένης Μαλαματίνας (ένα από τα στελέχη που έχουν διοικήσει μερικές από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές στον κόσμο όπως την PepsiCo και την DiageoPlc και σήμερα συνεργάζεται με τον Ανδρέα Βγενόπουλο στην MIG) «Αξιοκρατία, λέω και εγώ στα παιδιά μου, όπως έλεγαν και οι γονείς μου σε εμένα. Ποτέ μην ρίχνετε τις ευθύνες στους άλλους. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας. Σηκωθείτε όρθιοι και έπειτα από μια πτώση. Δεν χρειάζονται δικαιολογίες. Μην συγκεντρώνετε την προσοχή σας στα προβλήματα. Επικεντρωθείτε στην λύση τους». Αν την δύναμη του μυαλού που έχουμε εμείς οι νέοι δεν την σπαταλάγαμε στις δικαιολογίες και στα προβλήματα αλλά την εφαρμόζαμε στην επίλυση τους τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια γενιά των 700+x ευρώ. Μια γενιά που θα μπορούσε να έχει όσα επιθυμεί, και όσα ονειρεύεται.

Καλως ήρθατε..

Καλώς ορίσατε στο blog μου. Εδώ θα σας παρουσιάζω ότι θεωρώ ότι είναι άξιο λόγου. Αυτό μπορεί να είναι ένα βίντεο, μπορεί να είναι ένα κείμενο, μπορεί να είναι ένα μουσικό κομμάτι, μπορεί να είναι οτιδήποτε!

Θα ήθελα από εσάς να μου λέτε την άποψή σας..
είναι σημαντικό για εμένα!